Waarom hergebruiken we niet alle materialen?

Toevallig was afgelopen week op tv te zien dat er in Nederland steeds meer kleding wordt gekocht. Nu is dat gemiddeld 19 kilogram per persoon per jaar. Als je jezelf afvraagt hoeveel kledingstukken dat zijn: een kilo staat ongeveer gelijk aan 3 spijkerbroeken, 10 T-shirts of 5 jurken. Deze aantallen moet je dus nog met 19 vermenigvuldigen. Maar daar zitten natuurlijk ook schoenen, laarzen, riemen en jassen tussen. Ik koop redelijk veel kleding maar aan deze aantallen kom ik bij lange na niet.

Meer tweedehands kleding

Ook werd in hetzelfde tv-programma gemeld dat steeds meer mensen kiezen voor tweedehands kleding. Ik doe dat ook. Ik zoek bij kringloopcentra naar geschikte en unieke stukken die zo goed als nieuw zijn of nieuw zijn. Die dus nauwelijks zijn gedragen en er niet verwassen uitzien. Ik dacht dat ik hiermee onze planeet een plezier deed. Maar volgens het tv-programma vergis ik mij hierin. Net zo als heel veel andere Nederlanders die dachten milieubewust bezig te zijn. Maar blijkbaar is het niet zo duurzaam als lang werd gedacht.

Diverse winkels voor tweedehands kleding

Naast kringloopwinkels, winkels van het Leger des Heils en de winkel voor Appel en Ei, die overigens alleen nieuwe of tweedehands merkkleding verkoopt, is ook het platform Vinted een belangrijke bron voor tweedehands kleding. Je kunt er kleding die je niet langer draagt, verkopen aan consumenten in het binnen- en buitenland. Een vrouw vertelde mij er onlangs over. Ik kende het natuurlijk al, van televisie, maar ik heb het nog nooit actief gebruikt. Ik breng kleding die nog goed is naar stichting Dorcas. Ze vertelde dat ze daar artikelen verkoopt die ze dan bijvoorbeeld naar Frankrijk moet opsturen. De markt is groot dus. En er is meer dan alleen maar vintage kleding te vinden.

Duurzaam of juist niet?

Maar om terug te komen op de vraag of dit nu duurzaam is of niet?, meldde de presentator van het televisieprogramma dat het niet duurzaam is. De kleding krijgt misschien wel een tweede, derde of vierde leven maar het is vooral het transport dat er elke keer voor zorgt dat het slecht is voor het milieu. Zo’n pakketje waarover ik net dus vertelde gaat per post naar een sorteercentrum in Nederland. Vaak in een bestelbus van PostNL of DHL, waarna het wordt verwerkt en het in een vrachtwagen naar een ander sorteercentrum in Frankrijk gaat. Daar gaat het vervolgens per bestelbus of bromfiets naar de uiteindelijke koper. Hopelijk gebeurt het laatste stuk met de fiets of te voet maar in Frankrijk is die kans klein. Misschien in een grote stad wel. Maar er zijn zelfs kledingstukken die per vliegtuig worden verzonden naar landen binnen en buiten Europa. Neem alle kleding van Shein of AliExpress bijvoorbeeld. Al die transportbewegingen maken het dat het zeer milieuonvriendelijk is. Terwijl tweedehands duurzaam oogt.

En zo gaat dat ook met andere materialen die we willen hergebruiken. Er zijn gelukkig wel steeds meer initiatieven daarvoor. En soms ook echte innovaties waar niemand eerder aan heeft gedacht. Dat is dus mooi. Maar vaak is het duur of levert het ergens anders in de keten weer milieuproblemen op.

Toch moeten we niet opgeven. Als steeds meer mensen tussen de oren krijgen dat we zuinig moeten omgaan met het milieu zal er misschien op tijd iets veranderen. Want het is één minuut voor twaalf. De ijskappen smelten. Het ene weerrecord is nog niet gebroken of het volgende weerrecord is alweer een feit. Afgelopen maand maart was bijvoorbeeld de droogste maand maart ooit gemeten. En dat gold voor meer landen in Europa. Terwijl er in Spanje aanhoudende regen viel.

Groene skipistes

Als je van skiën houdt dan valt dit heel goed op. Elk jaar wordt de piste een stukje groener. En je moet steeds hoger of verder weg om nog voldoende sneeuw te kunnen vinden. Vroeger gingen we vaak met de kinderen naar Winterberg in Duitsland. Als we van de snelweg af kwamen, bij Arnsberg, en we begonnen te stijgen in de richting van en Winterberg was het enthousiasme in de auto nauwelijks te bedwingen. Eerst een paar vlokken en een beetje witte omgeving tot een volledig pak sneeuw op het hoogste punt in Winterberg, de Kahler Asten. Elke dag sleetje rijden, snowboarden en skiën.

Ik was er enkele jaren geleden een keer alleen. En ik liep van het hotel door een wit landschap naar de betreffende piste waar we altijd naar toe gingen, maar die was gesloten. Je kon er alleen nog met de slee naar beneden. De toeristen die komen voor de wintersport worden doorverwezen naar een andere grote piste enkele kilometers verderop waar nog wel sneeuw valt. Maar voor hoelang nog als we niks doen?

Ik ben blij met alle innovaties en mensen en bedrijven die dingen uitvinden die bijdragen aan het stoppen van het opwarmen van de aarde. Ik vind zonnepanelen een goed idee, warmtepompen en elektrische auto’s ook een goed idee. Dat we eindelijk een keer af zijn van al die uitlaatdampen, vooral in de binnenstad waar het blijft hangen tussen de winkels en gebouwen. Het plan om alleen nog elektrische auto’s en bestelwagens toe te laten in de binnenstad ondersteun ik.

In Arnhem zag ik enkele maanden geleden een glasbewassingsbedrijf. De man reed een nieuwe Tesla met een imperiaal op het dak en daarop een ladder. Super goed natuurlijk. Doordeweeks rijdt hij zakelijk en in het weekend beschikt hij over een mooie elektrische auto om leuke dingen mee te kunnen doen.